'குரு பிரம்மா

அரவிந்தாட்சன் தொகுத்த 

'குரு பிரம்மா' என்ற நூலிலிருந்து

$அரசன் சொல்லுகிறான், முதலாளி சொல்லுகிறான், தலைவன் சொல்லுகிறான் என்று ஒருவனை கெட்டவன் என்று எடை போடாதே. அதே போலவே - முதல் மூன்று பேரையும்  

$சூரியன் இல்லாத போது விளக்கு வெளிச்சம் தந்து உதவுவது போல; நல்லதைச் சொல்பவன் 'அவன் சிறுவன் தானே' என்று ஒதுக்கி விடாதே! சிறுவனானாலும், சொன்ன சொல்லுக்கு மதிப்பு கொடுத்தே ஆகணும்.
$வரவை கவனிக்காமல், தன் இஷ்டம் போல் செலவழிக்கும் பொக்கிஷம்; அவன் குபேரனைப் போல செல்வம் படைத்தவனாயிருந்தாலும் கூட விரைவில் அழிந்து விடும்.
 $பகைவர்களிடமும் - குற்றம் செய்தவர்களிடமும் - தயை காட்டு. நண்பனிடம் உண்மையோடு இரு. பொதுவாக பொறுமையை கடைப்பிடிப்பது மிக அவசியம்.
 $நல்ல அறிவுரைகள் - துஷ்டர்களின் காதில் ஏறாது, கோபத்தையே வளர்க்கும்.
 $பழங்களும் - நிழலும் கொண்ட பெரிய மரத்தையே எப்போதும் அணுக வேண்டும்.மதிப்பிற்குரியவர்களையே தஞ்சமடைய வேண்டும். (தாழ்ந்தவர்களையல்ல)கள்ளையும் - பாலையும் ஒன்றாக மதிப்புப் போட்டு விடாதே!
$வேலைக்கமர்த்த - அந்தந்த வேலையில் தேர்ச்சி பெற்றவனாயும், தெரிந்தவனாகவும் இருப்பது முக்கியம். அப்படி அப்படி அமர்த்தியவனே திறமைசாலியாவான். மற்றவன் தடுமாறுவான்.
 $தேவதைகள் - குரு - அரசன் - பசு - குழந்தைகள் - முதியவர்கள். ஆகியவர்களை எக்காரணம் கொண்டும் கோபித்துக் கொள்ளக் கூடாது.
 $கடவுள் நம் உறக்கத்தில் - நம் அவயவங்கள் அனைத்தையும் உறங்கப் பண்ணுகிறார். விழித்ததும் - தாமரை மலர்வது போல - எல்லாமே மலர்கிறது. (கருணைக் கடல்)
$இந்தக் காலத்தில் மஹான்கள் இல்லை என்று நினைப்பது தவறு. மஹான்கள், எல்லா காலங்களிலும் இருந்து கொண்டுதான் இருக்கிறார்கள். அவர்களை கண்டு கொள்ளக்கூடிய - அறிவும் - ஆவலும் நமக்கு இல்லாதது தான் குறை.
$காவி உடையின் உபயோகம்:- காவி நிறமுடைய செம்மண் விஷத்தை மாற்றும் சக்தி உடையது. வீட்டில் சுவர் ஓரங்களில் - செம்மண் காவி பூசினால் - விஷப்பூச்சி அண்டாது. சந்நியாசிகள் - பாழடைந்த மண்டபம், தெரு ஓரத்திண்ணை, இவைகளில் படுப்பார்கள். அவர்கள் உடையில் அந்த செம்மண் காவியிருப்பதால், விஷ ஜந்துக்கள் - நெருங்க முடியாது

sun of My Life -

Yu-Chi-Hwan

                   shall not the bright sun shine 

                   Above my head where I go?

                  

                   Abiding by the ancient laws,

                   Be it fortune to sleep with the stars.

                  

                   And to endure with this rain and this wind.

                  

                   Let me love my life with zeal

                   And what belongs to it besides;

                   Yet humbly I ask to be delivered

                   From grovelling sentiment ans shame.

                  

                   Since to my enemies, and to those

                   Who count my enemies,

                   I have a justifying  hate,

                   Even when the sun above has stamped

                   Into my sockets his sunflower brand,

                   And I am suddenly butchered like a beast

                  

                   What grudge and grievance should  I bear

                   Against the sun, the center of my life? 

                                                          translated by Lee In-Soo.

head

here in  December in the land of northernmost Manchuria,

Unblest by snow, and slashed by the dry ripping wind of the Amur,

Here at the cross-roads of a small stripped cidadel town, 

Are exposed high on stakes twin heads of whilom bandits;

Their half open eyes staring into the distant polar circuit

Of hills and rivers beneath the sun-set shimmer of the bladed sky.

Know you now in death is one of the four evils

But that the preservation of peace renders at times

Human life as cheap as a chicken or a cur.

Your life might well have proved an instant threat of my death,

So that to rule out force by means of force has ever been

The sanction of blood from times primeval.

Now as I pace along this wind -swept thoroughfare,

I am resolved afresh of the dogged ferocity of life.

You who housed your uncontrollable souls of treachery,

Close your eyes in peace! May merciful heaven

Cover this landscape of waste thoughts with deep snow!   

                                                                                    translated by Lee In-Soo.