பிரதர்ஸ் கரமசாவ்

ப்யோடர் தாஸ்தாவ்ஸ்கியின்

பிரதர்ஸ் கரமசாவ் நாவலில் இருந்து

அவனது அறையின் ஜன்னல்கள் தோட்டத்தைப் பார்த்தன. எங்கள் தோட்டம் நிழல் மிகுந்த ஒன்று. முதிர்ந்த மரங்களில் மொட்டுகள் விட்டிருந்தன. வசந்தத்தின் முதல் வருகைப்பறவைகள் கிளைகளில் அமர்ந்து ஜன்னல்களை நோக்கிக் கீச்சிட்டுப் பாடிக்கொண்டிருந்தன . அவைகளைப் பார்த்து ரசித்துவிட்டு  உடனே அவன் அவற்றிடம் மன்னிப்பை யாசிக்கத்தொடங்கினான்." சொர்க்கத்துப் பறவைகளே , ஆனந்தப்பட்சிகளே , உங்களுக்கெதிராகவும் நான் பாவம் செய்திருக்கிறேன்.என்னை மன்னியுங்கள்.
அந்த நேரத்தில் எங்களில் யாருக்குமே அதைப் புரிந்து கொள்ளத்தெரிய வில்லை..ஆனால் அவன் கண்களில் ஆனந்தக்கண்ணீர் வழிந்தது.

"ஆம்,என்னைச்சுற்றி பறவைகள், மரங்கள், புல்வெளிகள், ஆகாயம்  என்று கடவுளின் மகிமை சூழ்ந்திருக்க அவற்றை நான் கண்டுகொள்ளாமல் அலட்சியப்படுத்திவிட்டு அவமானத்திலே வாழ்ந்துவந்தேன்" என்றான்.

 அவனுடைய தாய் அழுதபடியே   "நீ உன் மீது மிகுதியான  பாவச் சுமைகளை ஏற்றிக்கொள்கிறாய் " என்றாள்  

"அருமை அம்மா, நான் துன்பத்தால் அழவில்லை. அது ஆனந்தக்கண்ணீர். அவற்றின் எதிரே நான் பணிவோடு இருக்கவே விரும்புகிறேன். காரணம் அவற்றைப் போதிய அளவு   எப்படி நேசிப்பது என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. ஒவ்வொருவருக்கும் எதிரே நான் பாவம் செய்திருந்த போதும் எல்லாமும் எல்லோரும் என்னை மன்னிக்கின்றனர். அது தான் சொர்க்கம். இப்போது நான் சொர்க்கத்தில் இல்லையா சொல்?"என்றான்.

From- Brothers Karamazov by Fyodor Dostoyevsky 

The windows of his room looked out into the garden, and our garden was a shady one, with old trees in it which were coming into bud.The first birds of spring were flitting in the branches, chirruping and singing at the windows. And looking at them and admiring them,he began suddenly begging their forgiveness too: “Birds of heaven,happy birds, forgive me, for I have sinned against you too.” None ofus could understand that at the time, but he shed tears of joy. “Yes,”he said, “there was such a glory of God all about me: birds, trees,meadows, sky; only I lived in shame and dishonoured it all and did not notice the beauty and glory.”
    “You take too many sins on yourself,” mother used to say, weeping.
    “Mother, darling, it’s for joy, not for grief I am crying.Though I can’t explain it to you, I like to humble myself before them,for I don’t know how to love them enough. If I have sinned against everyone, yet all forgive me, too, and that’s heaven. Am I not in heaven now?”